ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΗΣ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967

 ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΗΣ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967

Πενήντα επτά (57) χρόνια μας χωρίζουν από την εγκαθίδρυση του  στρατιωτικού πραξικοπήματος της 21^ης Απριλίου του 1967.  Η σημερινή επέτειος αποτελεί ημέρα μνήμης αλλά και τιμής σε όσους και όσες αντιστάθηκαν με κάθε κόστος σε αυτή, προσφέροντας ακόμα και τη ζωή τους, υπερασπιζόμενοι τα συμφέροντα και τις ελευθερίες του λαού.

Έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι το πραξικόπημα της 21^ης Απριλίου του 1967 ήταν η κατάληξη μιας μακροχρόνιας διαδρομής που είχε αφετηρία την λήξη του εμφυλίου.

Αν και το μεγάλο μέρος του λαού ήταν αντίθετο με τη χούντα, δεν πήρε μαζικά μέρος στην αντιδικτατορική πάλη, κρατώντας ένα είδος παθητικότητας, στο μεγαλύτερο διάστημα, έως το 1972. Όμως η χούντα δεν κατάφερε, παρά τις προσπάθειες που έκανε, να αποκτήσει οργανωμένο λαϊκό έρεισμα. 

Στην έλλειψη άμεσης μαζικής αντίδρασης επέδρασαν και οι χιλιάδες συλλήψεις που πραγματοποιήθηκαν ταυτόχρονα και αμέσως μετά την πραγματοποίηση του πραξικοπήματος.

Είναι αποπροσανατολιστική η προσπάθεια απενοχοποίησης των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, που επιχειρείται από ιστορικούς παράγοντες της αμερικανικής πολιτικής μετά το 1974 ως σήμερα, ότι δεν είχαν ιδέα για το ενδεχόμενο δικτατορίας στην Ελλάδα. Το πραξικόπημα όχι μόνο ήταν σε γνώση τους, αλλά είχε τουλάχιστον την ανοχή, αν όχι και τη στήριξη μηχανισμών τους. 

Μετά την επιβολή του πραξικοπήματος, οι ΗΠΑ πήραν θέση υπέρ της αποκατάστασης της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, χωρίς να καταδικάζουν το πραξικόπημα. 

Η Τουρκία ήταν το πρώτο κράτος που αναγνώρισε τη χούντα. Οι ΗΠΑ αναγνώρισαν επίσημα τη δικτατορία 9 μήνες μετά το πραξικόπημα (21 Γενάρη 1968).

Στα χρόνια της δικτατορίας, στους τόπους εξορίας και φυλακής οι πολιτικοί κρατούμενοι χρησιμοποιούσαν διάφορες μορφές πάλης κατά της χούντας, έστελναν μηνύματα και πληροφορίες στο εξωτερικό για την κατάσταση στην Ελλάδα, συνέβαλλαν στην ανάπτυξη της διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Οι κύριες μορφές δράσης κατά της χούντας ήταν η διάδοση παράνομου Τύπου και υλικού, προκηρύξεων, τρικ με αντιδικτατορικά συνθήματα. Στις 13 Αυγούστου 1968 πραγματοποιήθηκε από τον Αλέκο Παναγούλη απόπειρα δολοφονίας του Γ. Παπαδόπουλου. 

Στις 22-23 Μάη 1973 καταπνίγηκε εν τη γενέσει του το «Κίνημα του ναυτικού», αφού η χούντα είχε σχετική πληροφόρηση πριν αυτό ξεσπάσει. Στις 25 Μάη το αντιτορπιλικό ΒΕΛΟΣ εγκατέλειψε τα γυμνάσια του ΝΑΤΟ στα οποία συμμετείχε. 

Ένα μέρος του πληρώματος του ΒΕΛΟΣ από 31 μέλη με επικεφαλής τον κυβερνήτη αντιπλοίαρχο Νίκο Παππά , κατέφυγε στην Ιταλία, όπου του δόθηκε πολιτικό άσυλο. 

Αξιωματικοί και Υπαξιωματικοί και των τριών κλάδων οργανώθηκαν και αγωνίστηκαν για την πτώση της χούντας. 

Πρωτοπόροι αγωνιστές δεν πτοήθηκαν από την αστυνομοκρατία, τις διώξεις, τις συλλήψεις, τις φυλακίσεις, τις εξορίες και τα βασανιστήρια των δημοκρατικών πολιτών, αλλά ούτε και από τις μαζικές εκκαθαρίσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις, τη Δικαιοσύνη, την Παιδεία και την Δημόσια Διοίκηση.

Πολλοί από αυτούς διώχτηκαν, αποτάχτηκαν, συνελήφθησαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, δολοφονήθηκαν.

Ο βασανισμός των συλληφθέντων γινόταν της περισσότερες φορές χωρίς επίβλεψη γιατρού.

Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί ο Σπύρος Μουστακλής, που μετά από 47 μέρες βασανιστηρίων στο κρατητήριο του ΕΑΤ – ΕΣΑ, υπέστη βαρύ εγκεφαλικό τραύμα και έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του ανάπηρος.

Ο αντιδικτατορικός αγώνας πήρε μαζικό πολιτικό χαρακτήρα με τη φοιτητική εξέγερση κατάληψης της Νομικής (21-22 Φλεβάρη 1973) και κορυφώθηκε στο Πολυτεχνείο (14-17 Νοέμβρη 1973). Τις μέρες του Πολυτεχνείου πραγματοποιήθηκαν καταλήψεις στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης, Πάτρας, Ιωαννίνων. 

Η δικτατορία στηρίχτηκε τελικά απ' όλα εκείνα τα τμήματα του κεφαλαίου που αναγνώριζαν το ρόλο και τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην Ελλάδα.

Η Ανεξάρτητη Ένωση Αποστράτων Ενόπλων Δυνάμεων (ΑΝ.Ε.Α.Ε.Δ) τιμά  την προσφορά και τη μνήμη όλων των θυμάτων της χούντας.

Όλων όσων αγωνίστηκαν για την κοινωνική πρόοδο και λαϊκή ευημερία, για τις δημοκρατικές ελευθερίες, για το δικαίωμα να αποφασίζει ο λαός και μόνο αυτός γι αυτόν και την Πατρίδα.

Διαχρονικά οι κυβερνώντες τη χώρα, υποστηριζόμενοι από εγχώρια και ξένα οικονομικά μονοπώλια, συνέβαλαν με την στάση τους και την πολιτεία τους στην λήθη των πολλών δεινών που προκάλεσε στην Πατρίδα η επτάχρονη χούντα, με κυριότερο την ευθύνη της για το πραξικόπημα στην Κύπρο που προκάλεσε και την εισβολή της  Τουρκίας το 1974 με την κατοχή του 37% της Κύπρου  μέχρι και σήμερα. 

 Η φετινή επέτειος της δικτατορίας βρίσκει τους λαό μας, τα στελέχη των ΕΔ και τους απόστρατους  αντιμέτωπους: 

·        Με επικίνδυνη εμπλοκή σε πολέμους εκτός συνόρων, όπως και "Τέμπη" διαφόρων ειδών

·        Με ένα νέο κύμα ανατιμήσεων σε βασικά προϊόντα διατροφής. Η ακρίβεια έχει ήδη εξαφανίσει τις «αυξήσεις» που δόθηκαν στους εργαζόμενους  «στα όρια των αντοχών της οικονομίας».

·        Με την καθήλωση μισθών και συντάξεων.

·        Με την επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας μας στους πολέμους στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή οδηγώντας το λαό μας σε νέα σφαγεία, για τα συμφέροντα μιας χούφτας μονοπωλιακών, εφοπλιστικών ομίλων.

·        Με την Τουρκία να συνεχίζει να αμφισβητεί  κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. 

·        Με τις δεσμεύσεις του Ταμείου Ανάκαμψης και του επόμενου Συμφώνου Σταθερότητας, την επιστροφή στα ματωμένα πλεονάσματα και τις δεσμεύσεις απέναντι στο ΝΑΤΟ και τους σχεδιασμούς του. 

Με αφορμή τη μαύρη επέτειο της 21^ης Απριλίου 1967 και εν όψει των Ευρωεκλογών τα στελέχη των ΕΔ οι απόστρατοι να στείλουν στον αγύριστο τα φασιστικά μορφώματα που είναι σάρκα από τη σάρκα του ίδιου του συστήματος.

Σήμερα δεν υπάρχει θέση για εφησυχασμό αλλά επιβάλλεται να λάβουμε ενεργά θέση και συμπορευόμενοι με το αγνό λαϊκό κίνημα τη νεολαία, τους άλλους συνταξιούχους να αγωνιστούμε και να στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις τα δημοκρατικά ιδεώδη, δικαιώματα και ελευθερίες. 

Για το ΔΣ της ΑΝ.Ε.Α.Ε.Δ.

              Ο Γραμματέας                                                    Ο Πρόεδρος

Τσρδάκης Μάλαμας                                            Φωτιάδης Τριαντάφυλλος